Kako napisa Mrav u svom tekstu, ljudi vide i gledaju samo u ono što je mrtvo u insana, od odumrlih ćelija kože, do kose, noktiju…
Jedino su oči te koje su “žive”, ….od živih ćelija.
Naumpade mi da se kaže da su oči ogledalo duše.
Duša je ono što čovjeku daje život, tj. tom tijelu sačinjenom od mrtve prirode, od mrtvih atoma, kada duša izađe, nema ni života.
Oči i duša, kao nešto što je živo, su u vezi, pa zbog toga se insan osjeća posebno kada gleda drugog čovjeka u oči.
Jer, tada se duše gledaju, mirišu jedna drugu, prepoznavaju se..zbog toga pogled zaljubljenih izazove treptaje u duši.
Pogledima se sreće život sa životom, duša sa dušom, gledaju se i privlače se…život teži životu, a ono neživo teži neživom.
Naumpade mi i urok.
Kažu da je urok snaga duše tj. strelice koje baca duša.
A on, urok, se dešava preko pogleda. Znači da je konekcija duše sa vanjskim svijetom zaista jaka preko očiju i pogleda.
Mnogo puta se u Kur'anu pozivaju ljudi da “Gledaju” “Posmatraju” …time zapravo hrane svoju dušu konekcijom sa svijetom.
Uz ovo se veže i ovaj moj tekst o pogledu od ranije. LINK